هم‌نفس مردم در ناگواری‌های روزگار
این سرافکندگی تو را بس که با شکمِ پُر،
به خواب روی و پیرامونِ تو لب‌تشنگانی از تنگدستی و در آرزوی سبوی چرمینِ آب بسوزند. آیا از خویشتن به این خرسند باشم
که مرا امیر مؤمنان بنامند اما در ناگواری‌های روزگار با مردم هم‌نفس نباشم؟
نامه به کارگزار حکومتی در بصره،
عثمان بن حنیف انصاری،
نهج‌البلاغه، علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام،
به کوشش اسداللّه مبشّری، ص ۱۷۹
